LIVRETO CELEBRATIVO
MISSA POR INTENÇÃO DO CONCLAVE
NO 5º DIA DA SÉ VACANTE
Memória de São Bento, abade
Cor Litúrgica: Branco
11/07/2025
RITOS INICIAIS
1. Reunido o povo, o sacerdote dirige-se com os ministros ao altar, enquanto se executa o canto de entrada.
CANTO
JUBILATE DEO, CANTATE DOMINO!
JUBILATE DEO, CANTATE DOMINO!
E O MEU ESPÍRITO SE ALEGRA EM DEUS, MEU SALVADOR.
2. AOS FAMINTOS ENCHEU DE BENS,
E AOS RICOS DESPEDIU DE MÃOS VAZIAS.
3. ACOLHEU A ISRAEL, SEU SERVO,
LEMBRADO DA SUA MISERICÓRDIA.
Antífona da entrada
Vir erat vitae venerabilis, gratia et nomine Benedictus, qui Deo soli placere cupiens, domum patris et bona sua reliquit, novam vitam et sanctitatem quaesivit.
Chegando ao altar, faz com os ministros uma profunda inclinação, beija o altar em sinal de veneração e, se for oportuno, incensa a cruz e o altar. Depois se dirige com os ministros à cadeira.
Terminado o canto de entrada, o sacerdote e os fiéis, todos de pé, fazem o sinal da cruz, enquanto o sacerdote, voltado para o povo, diz:
Pres.: In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti.
Ass.: Amen.
2. Em seguida, o sacerdote, abrindo os braços, saúda o povo com a seguinte fórmula:
Pres.: Gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo.
O povo responde:
Ass.: Et cum spiritu tuo.
3. O sacerdote, o diácono ou outro ministro, poderá, com brevíssimas palavras, introduzir os fiéis na Missa do dia.
ATO PENITENCIAL
4. O sacerdote convida os fiéis ao ato penitencial:
Pres.: Fratres, agnoscamus peccata nostra, ut apti simus ad sacra mysteria celebranda.
Após um momento de silêncio, o sacerdote diz:
Pres.: Miserere nostri, Domine.
Ass.: Quia peccavimus tibi.
Pres.: Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam.
Ass.: Et salutare tuum da nobis.
Segue-se a absolvição sacerdotal:
Pres.: Misereatur nostri omnipotens Deus et, dimissis peccatis nostris, perducat nos ad vitam aeternam.
Ass.: Amen.
4. Seguem-se as invocações Kyrie, eleison, caso já não tenham ocorrido no ato penitencial.
Pres.: Kyrie, eleison.
Ass.: Kyrie, eleison.
Pres.: Christe, eleison.
Ass.: Christe, eleison.
Pres.: Kyrie, eleison.
Ass.: Kyrie, eleison.
ORAÇÃO COLETA
6. Terminado o hino, de mãos unidas, o sacerdote diz:
Pres.: Oremus.
E todos oram com o sacerdote, por algum tempo, em silêncio.
Então o sacerdote, de braços abertos, profere a oração Coleta.
Deus, qui Abbatem Sanctum Benedictum insignem magistrum in schola divini servitii fecisti, concede, quaesumus, ut, nihil amori tuo praeferentes, laetis et generosis cordibus in via mandatorum tuorum curramus. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum, qui tecum vivit et regnat, in unitate Spiritus Sancti, per omnia saecula saeculorum.
Ass.: Amen.
LITURGIA DA PALAVRA
PRIMEIRA LEITURA
Gn 46, 1-7. 28-30
Agora, morrerei contente,
porque vi a tua face e te deixo com vida.
10. O leitor dirige-se ao ambão e proclama a primeira leitura, que todos ouvem sentados.
Leitura do Livro do Gênesis.
Naqueles dias, Israel partiu com tudo o que tinha. Ao chegar a Bersabeia, ofereceu sacrifícios ao Deus de seu pai, Isaac. Deus falou a Israel em visão noturna, dizendo-lhe: “Jacó! Jacó!” Ele respondeu: “Aqui estou!” E Deus lhe falou: “Eu sou Deus, o Deus de teu pai: não tenhas medo de descer ao Egito, pois lá farei de ti uma grande nação. Eu mesmo descerei contigo ao Egito e te reconduzirei de lá quando voltares; e é José que te fechará os olhos”. Jacó levantou-se e deixou Bersabeia, e seus filhos o puseram, com as crianças e as mulheres, sobre os carros que o Faraó enviara para os transportar. Levaram, também, tudo o que possuíam na terra de Canaã; e foram para o Egito, Jacó com toda a sua família, com seus filhos e netos, suas filhas e toda a sua descendência. Jacó enviou Judá na frente para avisar José e fazê-lo vir ao seu encontro em Gessen. E chegaram à terra de Gessen. José mandou atrelar seu carro e subiu a Gessen ao encontro do pai. Logo que o viu, lançou-se ao seu pescoço e, abraçado a ele, chorou longamente. Israel disse a José: “Agora, morrerei contente, porque vi a tua face e te deixo com vida”.
Para indicar o fim da leitura, o leitor aclama:
Verbum Domini.
Ass.: Deo gratias.
SALMO RESPONSORIAL
Sl 36(37), 3-4. 18-19. 27-28. 39-40 (R. 39a)
11. O salmista ou o cantor canta ou recita o salmo, e o povo, o refrão.
– A salvação vem de Deus!
Ass.: A salvação vem de Deus!
– Confia no Senhor e faze o bem, e sobre a terra habitarás em segurança. Coloca no Senhor tua alegria, e ele dará o que pedir teu coração.
Ass.: A salvação vem de Deus!
– O Senhor cuida da vida dos honestos, e sua herança permanece eternamente. Não serão envergonhados nos maus dias, mas nos tempos de penúria, saciados.
Ass.: A salvação vem de Deus!
– Afasta-te do mal e faze o bem, e terás tua morada para sempre. Porque o Senhor Deus ama a justiça, e jamais ele abandona os seus amigos. Os malfeitores hão de ser exterminados, e a descendência dos malvados destruída.
Ass.: A salvação vem de Deus!
– A salvação dos piedosos vem de Deus; ele os protege nos momentos de aflição. O Senhor lhes dá ajuda e os liberta, defende-os e protege-os contra os ímpios, e os guarda porque nele confiaram.
Ass.: A salvação vem de Deus!
ACLAMAÇÃO AO EVANGELHO
13. Segue o Aleluia ou outro canto estabelecido pelas rubricas, conforme o tempo litúrgico.
ALLELUIA, ALLELUIA, ALLELUIA.
ALLELUIA, ALLELUIA, ALLELUIA.
14. Enquanto isso, o sacerdote, quando se usa incenso, coloca-o no turíbulo. O diácono, que vai proclamar o Evangelho, inclinando-se profundamente diante do sacerdote, pede a bênção em voz baixa:
Da mihi benedictionem tuam.
O sacerdote diz em voz baixa:
Dominus sit in corde tuo et in labiis tuis: ut digne et competenter annunties Evangelium suum: in nomine Patris, et Filii, + et Spiritus Sancti.
O diácono faz o sinal da cruz e responde:
Amen.
Se não houver diácono, o sacerdote, inclinando-se diante do altar, reza em silêncio:
Munda cor meum ac labia mea, omnipotens Deus, ut sanctum Evangelium tuum digne valeam nuntiare.
EVANGELHO
Mt 10, 16-23
Não sereis vós que havereis de falar,
mas sim o Espírito do vosso Pai.
15. O diácono ou o sacerdote dirige-se ao ambão, acompanhado, se for oportuno, pelos ministros com o incenso e velas, e diz:
Diác. ou Sac.: Dominus vobiscum.
Ass.: Et cum spiritu tuo.
O diácono ou o sacerdote diz, e, enquanto isso, faz o sinal da cruz sobre o livro e, depois, sobre si mesmo, na fronte, na boca e no peito.
Diác. ou Sac.: Lectio sancti Evangelii secundum Matthaeum.
Ass.: Gloria tibi, Domine.
Então o diácono ou o sacerdote, se for o caso, incensa o livro, e proclama o Evangelho.
Diác. ou Sac.: Naquele tempo, disse Jesus aos seus discípulos: “Eis que eu vos envio como ovelhas no meio de lobos. Sede, portanto, prudentes como as serpentes e simples como as pombas. Cuidado com os homens, porque eles vos entregarão aos tribunais e vos açoitarão nas suas sinagogas. Vós sereis levados diante de governadores e reis, por minha causa, para dar testemunho diante deles e das nações. Quando vos entregarem, não fiqueis preocupados como falar ou o que dizer. Então naquele momento vos será indicado o que deveis dizer. Com efeito, não sereis vós que havereis de falar, mas sim o Espírito do vosso Pai é que falará através de vós. O irmão entregará à morte o próprio irmão; o pai entregará o filho; os filhos se levantarão contra seus pais, e os matarão. Vós sereis odiados por todos, por causa do meu nome. Mas quem perseverar até o fim, esse será salvo. Quando vos perseguirem numa cidade, fugi para outra. Em verdade vos digo, vós não acabareis de percorrer as cidades de Israel, antes que venha o Filho do Homem.
16. Terminado o Evangelho, o diácono ou o sacerdote aclama:
Diác. ou Sac.: Verbum Domini.
Ass.: Laus tibi, Christe.
Depois beija o livro, dizendo em silêncio:
Diác. ou Sac.: De verbis Evangelii remittantur peccata nostra.
HOMILIA
17. Em seguida, faz-se a homilia, que compete ao sacerdote ou diácono; ela é obrigatória em todos domingos e festas de preceito e recomendada também nos outros dias.
ORAÇÃO UNIVERSAL
20. Em seguida, faz-se a oração universal ou dos fiéis.
Pres.: Irmãos e irmãs, elevemos nossas preces ao Senhor, pedindo que o Espírito Santo conduza com sabedoria e graça a sua Igreja, para que a vontade de Deus se cumpra na escolha do novo Sucessor de Pedro.
Ass.: Enviai, Senhor, o vosso espírito!
1. Pelo Colégio dos Cardeais, para que sejam iluminados pelo Espírito Santo na eleição de um Papa segundo o Coração de Cristo, rezemos:
2. Pela Igreja em todo o mundo, para que permaneça unida na oração, na esperança e na fidelidade ao Evangelho neste tempo de espera, rezemos:
3. Pelo mundo, para que reconheça no novo Papa um sinal de paz, justiça e serviço à dignidade humana, especialmente dos mais pobres e sofredores, rezemos:
O sacerdote conclui, dizendo:
Pres.: Deus eterno e pastor da Igreja, vós que conduzis com sabedoria os passos do vosso povo, escutai estas nossas súplicas e derramai com abundância o vosso Espírito. Por Cristo, nosso Senhor.
Ass.: Amém.
LITURGIA EUCARÍSTICA
PREPARAÇÃO DAS OFERENDAS
21. Inicia-se o canto da preparação das oferendas, enquanto os ministros colocam no altar o corporal, o sanguinho, o cálice, a pala e o Missal.
22. Convém que os fiéis expressem sua participação trazendo uma oferenda, seja pão e vinho para a celebração da Eucaristia, seja outro donativo para auxílio da comunidade e dos pobres.
CANTO
1. VENI, SANCTE SPIRITUS,
ET EMITTE CAELITUS
LUCIS TUAE RADIUM.
2. VENI, PATER PAUPERUM,
VENI, DATOR MUNERUM
VENI, LUMEN CORDIUM.
3. CONSOLATOR OPTIME,
DULCIS HOSPES ANIMAE,
DULCE REFRIGERIUM.
4. IN LABORE REQUIES,
IN AESTU TEMPERIES
IN FLETU SOLATIUM.
5. O LUX BEATISSIMA,
REPLE CORDIS INTIMA
TUORUM FIDELIUM.
6. SINE TUO NUMINE,
NIHIL EST IN HOMINE,
NIHIL EST INNOXIUM.
7. LAVA QUOD EST SORDIDUM,
RIGA QUOD EST ARIDUM,
SANA QUOD EST SAUCIUM.
8. FLECTE QUOD EST RIGIDUM,
FOVE QUOD EST FRIGIDUM,
REGE QUOD EST DEVIUM.
9. DA TUIS FIDELIBUS,
IN TE CONFIDENTIBUS,
SACRUM SEPTENARIUM.
10. DA VIRTUTIS MERITUM,
DA SALUTIS EXITUM,
DA PERENNE GAUDIUM.
AMEN. ALLELUIA.
23. O sacerdote, de pé junto ao altar, recebe a patena com o pão em suas mãos e, levantando-a um pouco sobre o altar, diz em silêncio:
Benedictus es, Domine, Deus universi, quia de tua largitate accepimus panem, quem tibi offerimus, fructum terræ et operis manuum hominum: ex quo nobis fiet panis vitæ.
Em seguida, coloca a patena com o pão sobre o corporal.
24. O diácono ou o sacerdote coloca vinho e um pouco d'água no cálice, rezando em silêncio:
Per huius aquæ et vini mysterium eius efficiamur divinitatis consortes, qui humanitatis nostræ fíeri dignatus est particeps.
25. Em seguida, o sacerdote recebe o cálice em suas mãos e, elevando-o um pouco sobre o altar, diz em silêncio:
Benedictus es, Domine, Deus universi, quia de tua largitate accepimus vinum, quod tibi offerimus, fructum vitis et operis manuum hominum, ex quo nobis fiet potus spiritalis.
Coloca o cálice sobre o corporal.
26. Em seguida o sacerdote, profundamente inclinado, reza em silêncio:
In spiritu humilitatis et in animo contríto suscipiamur a te, Domine; et sic fiat sacrificium nostrum in conspectu tuo hodie, ut placeat tibi, Domine Deus.
27. E, se for oportuno, incensa as oferendas, a cruz e o altar. Depois, o diácono ou outro ministro incensa o sacerdote e o povo.
28. Em seguida, o sacerdote, de pé ao lado do altar, lava as mãos, dizendo em silêncio:
Lava me, Domine, ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.
CONVITE À ORAÇÃO
29. Estando, depois, no meio do altar a voltado para o povo, o sacerdote estende e une as mãos e diz:
Pres.: Orate, fratres, ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotem.
Ass.: Suscipiat Dominus sacrificium de manibus tuis ad laudem et gloriam nominis sui, ad utilitatem quoque nostram totius que Ecclesiae suae sanctae.
26. Em seguida, abrindo os braços, o sacerdote profere a oração sobre as oferendas.
Pres.: Domine, respice benigne oblationes quas tibi in festo Sancti Benedicti offerimus; concede ut, eius exemplum imitantes, te solum quaeramus et, tibi servientes, dona unitatis et pacis mereamus. Per Christum Dominum nostrum.
Ass.: Amen.
PREFÁCIO DOS SANTOS II
O exemplo e a intercessão dos santos
Começando a Oração Eucarística, o sacerdote abre os braços e diz ou canta:
Pres.: Dominus vobiscum.
Ass.: Et cum spiritu tuo.
Erguendo as mãos, o sacerdote prossegue:
Pres.: Sursum corda.
Ass.: Habemus ad Dominum.
O sacerdote, com os braços abertos, acrescenta:
Pres.: Gratias agamus Domino, Deo nostro.
Ass.: Dignum et iustum est.
O sacerdote, de braços abertos, continua o prefácio.
Pres.: Vere dignum et iustum est, aequum et salutare, nos tibi semper et ubique gratias agere: Domine, sancte Pater, omnipotens aeterne Deus: per Christum Dominum nostrum. Tu enim Sanctorum tuorum confessione mirabili Ecclesiam tuam nova semper virtute fecundas, nobisque certissima praebes tuae dilectionis indicia. Sed etiam, ad mysteria salutis implenda, et ipsorum insigni incitamur exemplo et pia intercessione perpetuo commendamur. Unde et nos, Domine, cum Angelis et Sanctis universis tibi confitemur, in exsultatione dicentes:
Ass.: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt cæli et terra gloria tua. Hosanna in excelsis. Benedictus qui venit in nomine Domini. Hosanna in excelsis.
ORAÇÃO EUCARÍSTICA II
100. O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres.: Vere Sanctus es, Domine, fons omnis sanctitatis.
101. Une as mãos e, estendendo-as sobre as oferendas, diz:
Hæc ergo dona, quǽsumus, Spiritus tui rore sanctifica,
une as mãos e traça o sinal da cruz, ao mesmo tempo sobre o pão e o cálice, dizendo:
ut nobis Corpus et + Sanguis fiant Domini nostri Iesu Christi.
Une as mãos.
102. O relato da instituição da Eucaristia seja proferido de modo claro e audível, como requer a sua natureza.
Pres.: Qui cum Passioni voluntarie traderetur,
toma o pão
e, mantendo-o m pouco acima do altar, prossegue:
accepit panem et gratias agens fregit, deditque discipulis suis.
Mostra ao povo a hóstia consagrada, colocando-a na patena e genuflete em adoração.
103. Então prossegue:
Pres.: Simili modo, postquam cenatum est,
toma o cálice nas mãos
e, mantendo-o um pouco elevado acima do altar, prossegue:
accipiens et calicem iterum tibi gratias agens dedit discipulis suis, dicens:
Mostra o cálice ao povo, colocando-o sobre o corporal e genuflete em adoração.
104. Em seguida, diz:
Pres.: Mysterium fidei.
A assembleia aclama:
Ass.: Mortem tuam annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem confitemur, donec venias.
105. O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres.: Memores igitur mortis et resurrectionis eius, tibi, Domine, panem vitæ et calicem salutis offerimus, gratias agentes quia nos dignos habuisti astare coram te et tibi ministrare. Et supplices deprecamur ut Corporis et Sanguinis Christi participes a Spiritu Sancto congregemur in unum.
1C. Recordare, Domine, Ecclesiæ tuæ toto orbe diffusæ, ut eam in caritate perficias una cum universo clero.
2C. Memento etiam fratrum nostrorum, qui in spe resurrectionis dormierunt, omniumque in tua miseratione defunctorum, et eos in lumen vultus tui admitte.
3C. Omnium nostrum, quæsumus, miserere, ut cum beata Dei Genetrice Virgine Maria, beatis Apostolis et omnibus Sanctis, qui tibi a sǽculo placuerunt, æternæ vitæ mereamur esse consortes, et te laudemus et glorificemus
une as mãos
per Filium tuum Iesum Christum.
Ergue a patena com a hóstia e o cálice, dizendo:
Pres.: Per ipsum, et cum ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia sæcula sæculorum.
A assembleia aclama:
Ass.: Amen.
RITO DA COMUNHÃO
124. Tendo colocado o cálice e a patena sobre o altar, o sacerdote diz, de mãos unidas:
Pres.: Praeceptis salutaribus moniti, et divina institutione formati, audemus dicere:
O sacerdote abre os braços e prossegue com o povo:
Ass.: Pater noster, qui es in caelis: sanctificetur nomen tuum; advrniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in caelo, et in terra. Panem nostrum cotidianum da nobis hodie; et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris; et ne nos inducas in tentationem; sed libera nos a malo.
125. O sacerdote prossegue sozinho, de braços abertos:
Pres.: Libera nos, quaesumus, Domine, ab omnibus malis, da propitius pacem in diebus nostris, ut, ope misericordiae tuae adiuti, et a peccato simus semper liberi et ab omni perturbatione securi: exspectsntes beatam spem et adventum Salvatoris nostri Iesu Christi.
O sacerdote une as mãos.
O povo conclui a oração, aclamando:
Ass.: Quia tuum est regnum, et potestas, et gloria in saecula.
126. O sacerdote, de braços abertos, diz em voz alta:
Pres.: Domine Iesu Christe, qui dixisti Apostolis tuis: pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis: ne respicias peccata nostra, sed fidem Ecclesiae tuae; eamque secundum voluntatem tuam pacificare et coadunare digneris.
O sacerdote une as mãos e conclui:
Qui vivis et regnas in saecula saeculorum.
O povo responde:
Ass.: Amen.
127. O sacerdote, voltado para o povo, estendendo e unindo as mãos, acrescenta:
Pres.: Pax Domini sit semper vobiscum.
O povo responde:
Ass.: Et cum spiritu tuo.
128. Em seguida, se for oportuno, o diácono ou o sacerdote diz:
Diác. ou Pres.: Offerte vobis pacem.
E, todos, segundo o costume do lugar, manifestam uns aos outros a paz, a comunhão e a caridade; o sacerdote dá a paz ao diácono e aos outros ministros.
129. Em seguida, o sacerdote parte o pão consagrado sobre a patena e coloca um pedaço no cálice, rezando em silêncio:
Hanc autem unionem ad corpus et sanguinem Iesu Christi Domini nostri, in nobis accipimus, serve nos ad vitam aeternam.
130. Enquanto isso, canta-se ou recita-se:
Ass.: Agnus Dei, qui tollis peccsta mundi: miserere nobis.
Agnus Dei, qui tollis peccata mundi: miserere nobis.
Agnus Dei, qui tollis peccata mundi: dona nobis pacem.
Essas palavras podem ser repetidas ainda mais vezes, se a fração do pão se prolongar. Contudo, na última vez se diz: dona nobis pacem.
131. Em seguida, o sacerdote, de mãos unidas, reza em silêncio:
Domine Jesu Christe, corpus et sanguinem tuum ego accipere, non propter tonem, sed fidem Ecclesiae; sed, propter bonitatem tuam, medicina autem alimenta, et quibus in vita mea.
132. O sacerdote faz genuflexão, toma a hóstia na mão e, elevando-a um pouco sobre a patena ou sobre o cálice, diz em voz alta, voltado para o povo:
Pres.: Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi. Beati qui ad cenam Agni vocati sunt.
E acrescenta, com o povo, uma só vez:
Ass.: Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanabitur anima me.
COMUNHÃO
Antífona da comunhão
Cf. Lc 12, 42
Ecce servus fidelis et prudens, quem Dominus constituit super familiam suam, ut det illis cibum in tempore opportuno.
133. O sacerdote, voltado para o altar, reza em silêncio:
Corpus Christi custodiat me in vitam aeternam.
E reverentemente comunga o Corpo de Cristo.
Depois, segura o cálice e reza em silêncio:
Ab Sanguis Christi custodiat me in vitam aeternam.
E reverentemente comunga o Sangue de Cristo.
134. Em seguida, toma a patena ou o cibório, aproxima-se dos que vão comungar e mostra a hóstia um pouco elevada a cada um deles, dizendo:
Corpus Christi.
O que vai comungar responde:
Amen.
E comunga.
O diácono ou o ministro extraordinário da distribuição da sagrada Comunhão, o distribuir a sagrada Comunhão, procede do mesmo modo.
135. Se houver Comunhão sob as duas espécies, observe-se o rito prescrito na Instrução Geral sobre o Missal Romano, n. 281-287.
136. Enquanto o sacerdote comunga o Corpo de Cristo, inicia-se o canto da Comunhão.
CANTO
1. NOI ANNUNCIAMO LA PAROLA ETERNA:
DIO È AMORE.
QUESTA È LA VOCE CHE HA VARCATO I TEMPI:
DIO È CARITÀ.
PASSA QUESTO MONDO,
PASSANO I SECOLI,
SOLO CHI AMA NON PASSERÀ MAI.
2. DIO È LUCE E IN LUI NON C'È LA NOTTE:
DIO È AMORE.
NOI CAMMINIAMO LUNGO IL SUO SENTIERO:
DIO È CARITÀ.
3. NOI CI AMIAMO PERCHÉ LUI CI AMA:
DIO È AMORE.
EGLI PER PRIMO DIEDE A NOI LA VITA:
DIO È CARITÀ.
4. GIOVANI FORTI, AVETE VINTO IL MALE:
DIO È AMORE.
IN VOI DIMORA LA PAROLA ETERNA:
DIO È CARITÀ.
137. Terminada a Comunhão, o sacerdote, o diácono ou o acólito purifica a patena e o cálice.
Enquanto se faz a purificação, o sacerdote reza em silêncio:
Jube, Domine, ut servare possimus ex pura est cor nostrum quod suscepit oris. Et turn hoc munus nobis remedium sempiternum.
138. Então o sacerdote pode voltar à cadeira. É aconselhável guardar algum tempo de silêncio sagrado ou preferir um salmo ou outro cântico de louvor.
DEPOIS DA COMUNHÃO
139. Em seguida, junto ao altar ou à cadeira, o sacerdote, de pé, voltado para o povo, diz de mãos unidas:
Pres.: Oremus.
E todos, com o sacerdote, rezam algum tempo em silêncio, se ainda não o fizeram. Em seguida, o sacerdote abrindo os braços, profere a oração Depois da comunhão.
Pignore vitae aeternae accepto, te, Domine, humiliter rogamus ut, doctrinam Sancti Benedicti sequentes, in servitio tuo fideles maneamus et fratres nostros ardenti caritate diligamus. Per Christum Dominum nostrum.
Pignore vitae aeternae accepto, te, Domine, humiliter rogamus ut, doctrinam Sancti Benedicti sequentes, in servitio tuo fideles maneamus et fratres nostros ardenti caritate diligamus. Per Christum Dominum nostrum.
Ass.: Amen.
RITOS FINAIS
140. Se necessário, fazem-se breves comunicados ao povo.
BÊNÇÃO FINAL
141. Em seguida, faz-se a despedida. O sacerdote, voltado para o povo, abre os braços e diz:
Pres.: Dominus vobiscum.
Ass.: Et cum spiritu tuo.
O sacerdote abençoa o povo dizendo:
Pres.: Benedicat vos omnipotens Deus, Pater, et Filius, et Spiritus Sanctus.
Ass.: Amen.
144. Depois, o diácono ou o próprio sacerdote diz ao povo, de mãos unidas:
Pres.: Ite, missa est.
O povo responde:
Ass.: Deo gratias.
145. Então o sacerdote beija o altar em sinal de veneração, como no início. Feita com os ministros a devida reverência, retira-se.
CANTO
ALMA REDEMPTORIS MATER,
QUAE PERVIA CAELI PORTA MANES,
ET STELLA MARIS, SUCCURRE CADENTI,
SURGERE QUI CURAT POPULO:
TU QUAE GENUISTI, NATURA MIRANTE,
TUUM SANCTUM GENITOREM
VIRGO PRIUS AC POSTERIUS,
GABRIELIS AB ORE
SUMENS ILLUD AVE,
PECCATORUM MISERERE.